ur. 11 listopada 1914, Płotnica k. Pińska na Polesiu
zg. 3 sierpnia 1943, Będzin (Kamionka)
zam. Pińsk / Warszawa
działaczka żydowskiego ruchu oporu
Fruma od wczesnej młodości działała w młodzieżowych syjonistycznych organizacjach He-Chaluc i Dror (od 1938 r. w głównej siedzibie ruchu w Warszawie) i została główną postacią w polskim ruchu chalucowym. Pracowała w lewicowo-syjonistycznej farmie „Hachszara” koło Białegostoku.
Podczas wojny stała się jedną z legendarnych postaci żydowskiego ruchu oporu, najważniejszą emisariuszką organizacji He-Chaluc oraz łączniczką Żydowskiej Organizacji Bojowej. Nielegalnie odwiedzała skupiska ludności żydowskiej w Wilnie, Białymstoku, na Polesiu i Wołyniu oraz terenach wcielonych do Rzeszy. Organizowała samoobronę i ruch oporu w getcie warszawskim. We wrześniu 1942 r. została oddelegowana przez ŻOB do Zagłębia, gdzie we współpracy z braćmi Kożuchami i Cwi Brandesem zorganizowała opór w getcie będzińskim. 17 lipca 1943 r. napisała ostatni list z getta. Poległa wraz z grupą przyjaciół w kryjówce na Kamionce broniąc się przed Niemcami likwidującymi getto. Wcześniej odrzuciła możliwość uratowania życia przez wyjazd za granicę z fałszywym paszportem.
Została upamiętniona na jednym z kamieni Traktu Pamięci Męczeństwa i Walki Żydów w Warszawie, pośmiertnie odznaczona Orderem Krzyża Grunwaldu III kl.