ur. 19 kwietnia 1869, Białystok
zm. sierpień 1943, KL Auschwitz II-Birkenau
zam. Będzin, ul. Kołłątaja 31
lekarz będziński, działacz społeczno-polityczny, poseł
Był bratem będzińskiego przedsiębiorcy Gustawa Weinziehera,
ojcem dr. Jana Jakuba (zg. w Katyniu) i Michała, adwokata.
Dyplom lekarski uzyskał w 1897 r., a praktykę rozpoczął w Będzinie.
W 1907 r. był przetrzymywany w areszcie za działalność polityczną. Związany
był z ugrupowaniami ortodoksyjnymi, a później syjonistycznymi.
W 1909 r. został prezesem Towarzystwa Udzielania Pomocy Lekarskiej Biednym
i Chorym Wyznania Mojżeszowego „Linas Chacedek”; był też organizatorem
i prezesem Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności (1918).
W 1913 został dyrektorem szpitala powiatowego w Będzinie. Od 1917 r.
był radnym miejskim; był też prezesem Zarządu Gminy Żydowskiej.
Przez 3 kadencje (1919-27 i 1938-39) jako bezpartyjny poseł zasiadał w Sejmie.
Podczas okupacji hitlerowskiej został dyrektorem (15 VI 1942) szpitala żydowskiego
przy ul. Podzamcze.
Odmówił przyjęcia fałszywych dokumentów Paragwaju, wysłanych mu przez przedstawicieli Agencji Żydowskiej ze Szwajcarii, gdyż nie chciał opuścić swojej chorej siostry.
