ur. 13 stycznia 1907, Będzin
zm. 9 maja 1992, Giwatajim (Izrael)
zam. Będzin, ul. Sączewskiego 13 / Giwatajim (Izrael)
prozaik, poeta i krytyk literacki, tłumacz literatury niemieckiej i żydowskiej
W 1926 r. za działalność komunistyczną został wydalony przed maturą
z gimnazjum Fürstenberga i skazany na 2 lat więzienia. Jako poeta debiutował
w 1928; od 1930 drukował w pismach lewicowych.
Pracował jako urzędnik w hucie „Feniks” w Będzinie.
1 VIII 1943 r. podczas deportacji z getta do obozu zagłady podał sobie,
żonie i ukochanej 4-letniej córeczce Ince luminal. Sam jednak przeżył, dlatego
też jednym z przewodnich motywów jego poezji jest ból po stracie córki.
Przeszedł obozy koncentracyjne Birkenau, Sachsenhausen-Oranienburg
i Dachau. W monachijskim szpitalu, gdzie leczył gruźlicę poznał przyszłą
żonę, Irenę Beitner. W l. 1947-48 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki
w Warszawie, a w l. 1948-53 w Polskim Radiu jako kierownik literacki.
Od 1953 r. zajmował się wyłącznie pracą literacką. W styczniu 1968 musiał
wyemigrować do Izraela.
W 1969 r. nawiązał współpracę z literacką prasą hebrajską i polskojęzyczną.
Wstąpił do Związku Pisarzy Hebrajskich. W 1972 r. otrzymał nagrodę
państwową za twórczość o Holokauście.