ur. 8 sierpnia 1923, Będzin
zm. 6 czerwca 1996, Holandia
zam. Będzin, ul. Małachowskiego 16 / Izrael
izraelski adwokat, historyk, działacz społeczno-polityczny
Urodził się jako Lejba Hassenberg – syn nauczyciela religii. Po ukończeniu
szkoły Rapaporta rozpoczął naukę w II kl. Liceum Humanistycznego Fürstenberga.
1 sierpnia 1943 r. został deportowany do Birkenau, a następnie
do Monowic. Podczas ewakuacji obozu w styczniu 1945 r. uciekł do lasu,
gdzie doczekał nadejścia wojsk radzieckich. W obozie stracił rodziców oraz
5 rodzeństwa.
Jesienią 1945 r. wraz z grupą młodzieży syjonistycznej wyruszył do Palestyny
(na Cyprze był internowany), dokąd przybył w 1947 i podjął naukę w szkole
związków zawodowych. Po zdemobilizowaniu w 1949 (udział w wojnie wyzwoleńczej)
został sekretarzem parlamentarnym. W 1958 ukończył prawo.
Działał w Partii Progresywnej (do 1958 rzecznik), a w l. 1961-88 w Partii
Niezależnych Liberałów i Partii Liberalnej. W 1994 jego praca doktorska
ukazała się w formie książki Czerwony Krzyż spóźnia się. 12 III 1996 spotkał
się z prezydentem RP, a 15 marca jako przewodniczący Światowego Związku
Żydów Zagłębia po raz ostatni odwiedził Będzin. Zmarł nagle na kongresie
Międzynarodówki Liberalnej.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP.