20 marca 1921, Będzin
14 lutego 2004, Los Angeles (USA)
zam. Będzin, ul. Modrzejowska, Browarna 7 / Katowice / Gli­wice / USA
więźniarka Auschwitz, funkcjonariuszka UB, przedsiębiorca

“Urodziłam się w rodzinie rzemieślniczej w Będzinie. Było nas 11 dzieci, warunki nie były dlatego łatwe. Mając lat 17, zaczęłam pracować jako krawcowa, ale wtedy wybuchła wojna i nie praco­wałam długo. W czasie wojny ożeniono mnie, ale dwa lata póź­niej była wielka deportacja i straciłam całą moją rodzinę” – napi­sała Leja w swym życiorysie złożonym 12 II 1945 r. w Urzędzie Bezpieczeństwa w Katowicach, by od Pinka Mąki (dawnego ko­legi) otrzymać pracę p.o. komendanta więzienia dla Niemców w Gliwicach. Była po przejściach obozowych (1 sierpnia 1943 r. deportowano ją z getta do KL Auschwitz, gdzie pracowała w fa­bryce zbrojeniowej). 20 stycznia 1945 r. zbiegła podczas ewaku­acji obozu i ukryła się u byłego szwagra w Królewskiej Hucie.

Jej działalność w SB tuż po wojnie przedstawił w kontrowersyj­nej książce „Oko za oko” (1993 r.) dziennikarz amerykański John Sack. We wrześniu 1945 r. sytuacja (poprawiła warunki w więzie­niu) zmusiła ją do ucieczki. Przedostała się do amerykańskiej strefy okupacyjnej Niemiec, gdzie po rozwodzie ze Szlomo Aker­feldem wyszła za mąż za lekarza Michała Blatta. W 1946 r. wyje­chała do Paryża, następnie w Alpy, a w grudniu wyemigrowała do USA. W Nowym Jorku pracowała w praktyce medycznej męża. Później nabyła firmę w stanie upadłości (produkcja części do sa­molotów), która niebawem zaczęła przynosić milionowe zyski. Jej cztery córki mieszkają w USA.