ur. 1903, Sosnowiec
zg. 1943, KL Auschwitz-Birkenau
działacz żydowski w Zagłębiu Dąbrowskim
Był starszym bratem Mońka Merina (1904-1943) (podczas wojny przełożony wszystkich Żydów w Zagłębiu), którego zastąpił na stanowisku prezesa sosnowieckiego Judenratu. W Będzinie z nadania brata został zarządcą komisarycznym gminy żydowskiej. W sierpniu 1941 r. w wyniku reorganizacji będzińskiego Judenratu został jego prezesem (do maja 1942). Ponownie przewodniczącym został latem 1942 r.
Po tzw. wielkiej deportacji sosnowieckich Żydów 15 sierpnia 1942 r. do Auschwitz-Birkenau jako przewodniczący Judenratu zrozumiał, że szansę przeżycia mają jedynie osoby posiadające zezwolenia na pracę. Dlatego latem 1942 r. utworzył dwa obozy pracy w Sosnowcu i Będzinie (Arbeits-Kommando Lager), w których zatrudniono przesiedleńców bez dokumentów.
19 czerwca 1943 r. przedstawiciele Centrali Gmin Żydowskich na Wschodnim Górnym Śląsku: bracia Moniek i Chaim Merinowie oraz Fanny Czarna, Borensztajn, i dr Lewensztajn zostali aresztowani przez Niemców w siedzibie policji w Sosnowcu i 20 czerwca wywiezieni do KL Birkenau, gdzie zapewne niebawem zginęli.