ur. 22 listopada 1917, Będzin
zm. 30 kwietnia 1990, Jerozolima
zam. Będzin / Jerozolima
izraelski historyk – mediewista światowej sławy,
reformator szkolnictwa wyższego
Wychowywał się zamożnej rodzinie kupieckiej w języku polskim i niemieckim.
W 1936 r. wyemigrował do Palestyny, by na Uniwersytecie
Hebrajskim studiować j. angielski i matematykę. Ukończył jednak historię.
W 1947 r. został wykładowcą na Uniwersytecie Hebrajskim.
Od 1953 do 1955 był zastępcą dziekana Wydziału Nauk Humanistycznych.
W 1958 r. został profesorem i kierownikiem katedry historii
średniowiecza, w l. w 1962-66 był dziekanem Wydziału Nauk
Humanistycznych, a w l. 1975-78 prorektorem. Był znakomitym
i charyzmatycznym wykładowcą, często zapraszanym na wykłady za
granicę. Specjalizował się w dziejach krucjat i Królestwa Jerozolimskiego
(autor wielu książek).
Był redaktorem naczelnym Encyclopaedia Hebraica (1967).
Jest zasłużonym reformatorem izraelskiego systemu edukacyjnego.
Brał udział w organizacji Uniwersytetu Ben Guriona Pustyni Negew
(1969) oraz uniwersytetu w Hajfie, gdzie został pierwszym
dziekanem.
W 1969 r. otrzymał nagrodę państwową oraz tytuł doctora honoris
causa uniwersytetu w Montpellier.