ur. 25 lutego 1895, Będzin
zm. maj 1970, Nowy Jork
zam. Będzin / Warszawa / Izrael / Nowy Jork
lekarz neurolog i psychiatra, jeden z przywódców powstania w getcie
warszawskim
Był lekarzem neurologiem i psychiatrą, działającym w Warszawie.
W okresie międzywojennym był prezesem Polskiej Partii Syjonistycznej
Organizacji rewizjonistów i członkiem prawicowej żydowskiej organizacji Hacohar.
Wg niektórych był współzałożycielem i najprawdopodobniej przewodniczącym
Żydowskiego Związku Wojskowego oraz uczestnikiem i jednym z faktycznych przywódców powstania w getcie warszawskim. Był prawdopodobnie ostatnim komendantem powstania z ramienia ŻZW i jednym z dwu obok Marka Edelmana z ŻOB, który przeżył wojnę.
Po wojnie wyemigrował do Izraela, a później przeniósł się do Nowego
Jorku i zamieszkał na Manhattanie. W 1963 r. w Nowym Jorku ukazały się wspomnienia
Davida Wdowinskiego And we are not save, w których przedstawił zaangażowanie ŻZW w powstaniu w getcie warszawskim.